wojowniczy

wojowniczy: wojowniczy {{/stl_13}}{{stl_8}}przym. IIb {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'skłonny do wszczynania wojen, walki; dążący do rozwiązywania konfliktów walką': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wojowniczy lud. Wojownicze ugrupowanie polityczne. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'skłonny do zaczepek, bitki; znamionujący takie usposobienie; zadziorny, czupurny': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wojowniczy chłopiec. Wojowniczy ton, wygląd. {{/stl_10}}

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

wojowniczy — 1. «skłonny, dążący do walki, do załatwiania swoich konfliktów walką» Wojowniczy naród. Wojownicze plemiona indiańskie. 2. «skłonny do agresywnego, napastliwego zachowania, do zaczepek; świadczący o takiej postawie; czupurny, zadziorny»… … Słownik języka polskiego
czupurny — czupurnyni, czupurnyniejszy «skory do zaczepki, do zwady, do bitki; zawadiacki, zadzierżysty, wyzywający, wojowniczy» Brat czupurniejszy od siostry. Czupurni chłopcy. Czupurny kogut. Czupurna mina. ‹ukr.› … Słownik języka polskiego
wojowniczość — ż V, DCMs. wojowniczośćści, blm rzecz. od wojowniczy a) w zn. 1: Wojowniczość Indian. b) w zn. 2: Wojowniczość usposobienia … Słownik języka polskiego
wojowniczość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. wojowniczośćści, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. wojowniczy: Wojowniczość tubylczego plemienia. Wojowniczość czyjegoś nastawienia. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień

Academic Dictionaries and Encyclopedias